Weer naar huis
Ja, toen dus naar huis... Fietsen, wachten, vliegtuig, Wouter met auto, thuis!!
Top vakantie! Lekker dat ik niet teveel kilometers heb gereden op een dag en een echt vakantiegevoel had. Natuurlijk heb ik mezelf wel eens afgevraagd waarom ik ook al weer zo graag door de Pyreneeën wilde rijden, maar terug kijkend, was dat ook goed te doen. Ik heb genoten en allesecht beleefd...
Volgende vakantie?? Fietstochtje naar Brussel?
Liefs en een warme groet,
Kelly
Impressie van een nacht in Hi Hostel, Madrid
Om 23.30 uur besluit ik dan toch maar te gaan slapen. Het licht is uit. De bedden zijn als volgt verdeeld: 2 Aziatische meiden hebben een bed aan de ‘noordkant' van de kamer (door een grote kast is de kamer in tweeen verdeeld). Eén van de twee ligt te slapen, de andere is de ‘hort op'. Dan zijn er nog 3 bedden voor de Franse meiden die eveneens nog niet terug zijn (aan de ‘zuidkant' van de kamer, net als ik). Ik lig nog maar netin mijn bed als de Franse dames komen terug. Heel voorzichtig het slot openen, dat gaat heel makkelijk, sleutel erin, kwartslag naar rechts, klaar. (Misschien wat overbodig om te zeggen, maar voor later wel een belangrijk detail.) Heel stilletjes doen ze, ze praten niet, maken bijna geen geluid, ik hoor alleen de dingen waar ze weinig aan kunnen doen, kraken van de deur, aan - uit doen van het licht met bijbehoordende airco. Na een kwartier liggen zij ook. Een half uur later; sleutel in het sleutelgat, gemorrel, gemorrel, gerommel, gerommel.... Na heel wat geklooi gaat de deur open. Hij kraakt behoorlijk, dus je zou denken dat ze dat maar één of 2 keer doen. Nee hoor, hij gaat wel 8 keer open en dicht. (2 meiden maar hoor) Ze hebben vast veel bagage bij zich. In het vage licht kan ik zien dat ook dit twee Aziatische meiden zijn. Het lichtknopje krijgen ze niet aan. Nou moet ik zeggen dat je daar iets harder dan normaal op moet drukken, maar toch. Na een minuut lang proberen, geven ze dat op. Hetzelfde met de douche, maar daar gaat het uiteindelijk wel goed. Dan kan het kraken beginnen. Alles wat ze mee hebben zit in kraaktasjes verpakt in hun koffers. Dus een uur lang (en dat is niet overdreven!!)liggen we (de Franse meiden en ik (ook het slapende Aziatische meisje, maar die kan ik niet zien en hoor haar ook niet)) in het gekraak van die tasjes. (Tjonge, wat een rotzin, maar hij kan ff niet anders...)WantALLES moet daar uit komen. Van pyjama, handdoek en toiletartikelen tot de slippers die ze nodig hebben onder de douche. (Deze klinken overigens alsof ze 3 dagen in de stroop hebben gelegen, want de vloer is schoonmaarhet geluid....) Maar goed. Eén van de Franse meiden begint zich te irriteren, gaat recht overeind zitten en ademt een paar keer flink protesterend uit. Helpt niets, kraakkoorhoort het niet eens. Dan weer een sleutel in het sleutelgat. Gemorrel, gemorrel, gerammel, gerammel. Het lukt ook deze dameniet. Dan een zacht getik met de sleutel tegen de deur, ondersteund met zacht geroep: 'Ching'. Dat tikken wordt kloppen, het roepen wordt luider. Ching (kennelijk het slapende meisje) reageert niet. Alshet bijna gebons wordt, opent een ander meisje de deur. Ze wordt bedankt. En ze komen er gelijk achter dat ze uit hetzelfde land komen. Ze beginnen uitgebreid en heel snel te ratelen, welliswaar op fluistertoon, maar echt rustig is het niet. Een tweede Francaise gaat rechtop in bed zitten. Dan moet er door de 3 nog worden gedouched, vervolgens nog aardig wat gerommel in die rottasjes van ze en dan, om 1.15 uur is het stil. Rust.... Even dan. Om 1.42 uur gaat de telefoon aan de noordkant. Het eerste Franse meisje is weer rechtop gaan zitten. En om 3.28 uur gaat dezelfde telefoon nog een keer. Ching heeft overal lekker doorheen geslapen, maar de zuidkant had hier meer moeite mee.... Toen ik om 8.30 uur mijn bed uiting, zag ik dat er nog een stelletje is binnengekomen ook. Die hebben dat zó stil gedaan dat ik er niets van heb gehoord. Het was eigenlijk een meidenkamer, maar kennelijk was er geen plek meer elders. Onze 8 persoons kamer met 2 reservebedden was uiteindelijk helemaal bezet. Ik kan er gelukkig wel om lachen, zeker als ikmij die twee Franse meiden voor de geest haal die zo rechtop in hun bed gingen zitten.
Burgos - Madrid met de trein
Eerst een kaartje kopen.Twee dagen van te voren ging ik op zoek naar het station. Eerst 6 km naar het centrum van Burgos, daar vertelden ze bij het toeristenbureau dat het zo'n 8 km was naar het station. (En dan niet die 6 weer terug en dan 2 verder, nee... de hele andere kant op.) Gelukkig was het niet moeilijk te vinden. Bij het station spraken ze geen Engels of Frans, dus met handen en voeten (en stiekem toch wat Frans)duidelijk gemaakt wat ik wilde en wanneer. In de regionale treinen was het mogelijk de fiets mee te nemen (zelfs kosteloos) en zo'n ritje zou dan ruim 4 uur duren. Zelfs met toeristenkorting een kaartje gekocht en daarna weer 14 km terug naar de camping.
Op maandag was ik dus vroeg op pad en was op tijd op het station. Weer hulp bij het tillen van mijn fiets. Fijne trein, lekkere stoelen. Muziek in mijn oren, uitzicht. Veel van hetzelfde, later ook wat bossen en meer heuvels. Na 4 uur zie ik 4 hoge torens verschijnen. Dat moet Madrid zijn! Langzaamaan naderen we het station. Als ik in de stationshal vraag hoe ik bij de jeugdherberg moet komen, krijg ik te horen dat die zó ver weg is, dat hij niet meer op de kaart van het centrum staat.... Dat het ver was wist ik, maar dat er geen kaart meer van was... Ik had met Google Maps de route uitgeprint. Goede voorbereidingen zijn het halve werk, dacht ik.Toen ik mij thuis ging verdiepen in de treinreis van Burgos naar Madrid, zag ik dat ik zou uitkomen op het station Atocha. Vandaar uit ging dus mijn uitgeprinte route naar de jeugdherberg. Maar omdat ik toch een andere trein had moeten nemenuit Burgos, kwam ik op een ander station uit, helemaal in het noorden van Madrid, 'de Chamartin'. Lang fietsen, nou ja, sturen... want de weg liep goed naar beneden. Drukke weg, heel druk. Madrid is geen fietsstad! Vaak reed ik over de baan voor bus en taxi, daar was het minder druk. Na zo'n 14 km kwam ik aan bij de jeugdherberg. Gelukkig had ik al gereserveerd en was er plek. Een kamer voor dames, zei de jongen bij de balie. De aanwezige meiden waren erg gezellig, ook al spraken ze gebrekkig Engels en ik geen Spaans. (Spreken niet, maar begrijpen gaat steeds beter)
Omdat ik over 2 dagen op het vliegveld moet zijn, ga ik de route erheen ook maar eens uitproberen. Het is 24,4 km fietsen in mijn eerste poging, beetje omgereden, maar ik weet nu wel hoe ik er moet komen. Wel weer erg veel langs zeer drukke wegen!! En niet vlak.... Ik fiets uiteindelijk zo'n 80 km door Madrid in deze dagen, en heb nog niet eens echt veel van de stad gezien. Dat dan maar een andere keer ofzo.
Dag 10, Sto. Domigno – Burgos 92,79 km (726,02)
Vroeg uit de veren en het weer is prima! De eerste 20 km zijn een heerlijke opwarmer. En een rust!!!Stilletjes denk ik erover om toch maar door te rijden naar Burgos. Heel geleidelijk stijgen en heel geleidelijk dalen. Heerlijk zonnetje en het uitzicht is ook nog aangenaam. Ik hebal veel van dit gezien, maar het stoort niet. In Belorado ga ik ontbijten en zie dat het niet zo ver meer is naar Burgos. Er volgen nog wel wat klimmetjes, maar mijn benen zijn er inmiddels aan gewend en ik hoef niet veel meer te lopen. Wanneer ik een half uur klim en nog niemand ben tegengekomen, zet ik mijn luisterboek op met Vlaamse sprookjes. Ik geniet. Wat foto's maken, rustig aan. Ik heb alle tijd. Zo'n 20 km kom iknog steedsniemand tegen. Ik kan een klein stukje van de route afsnijden, zo staat er getekend in mijn boekje en dat doe ik dan ook graag, want dat is waarschijnlijk weer een klim minder (Kan ze wel beter aan, maar ben er nog niet dol op).Ik besluit verder wel de route te volgen en op de aangegeven manier Burgos binnen te komen. Dat was dan wel een klim tot 14%, maar als ik datniet doe, rijd ik door grote industriegebieden Burgos binnenen dat lijkt me niet zo mooi.Het was het absoluut waard.Ik reed nu door een mooi bebost gebied. Als snel vind ik de camping en om 16.30 uur ben ik helemaal geïnstalleerd. Valt weer alles mee! Anja is ook in Burgos, we spreken af om morgen samen wat te gaan eten. Ik kan hier nog 2 dagen blijven, lekker van het weer genieten. Ik hoor dat het in NL niet zulk mooi weer is, dus neem het er nog even van.
Dag 9, Logrono – Sto. Domigno 56,28 km (633,23 totaal)
Met Anja afgesproken om samen een stuk door te rijden. Iets na achten rijden we weg. Ze was flink afgezet bij de refugio en de kwaliteit liet ook te wensen over. Bij een bakker halen we brood en wat lekkers, later bij de supermarkt nog beleg en drinken. We maken een lekker rustige start. Op een steil stukje komt er een man bij lopen, die in het Engels vraagt of hij op de goede weg zit. Ik antwoord en we beginnen even te praten. Beide lopend. Op mijn antwoord ‘from Holland' antwoordt hij ‘me too'. Hahah, dat is altijd grappig. Het steile stukje is met 5 km/ uur wel te fietsen, dus we kunnen wel een paar honderd meter met de man meerijden. Later komt er eennog veelsteiler stukje, dat lopen we ook maar. Vervolgens kunnen we weer lekker doorrijden. We rijden langs een grote metalen stier, die woest uitkijkt over de wegdie we noggaan krijgen. Er volgen ook wat heuvels. Die gaan als volgt. Anja en ik fietsen samen omhoog, na een paar honderd meter rijdt zij iets sneller dan ik. Als ze niet meer kan fietsen, gaat ze lopen, ik fiets er dan in een lichte versnelling achteraan en haal haar soms in. Naar beneden ga ik altijd sneller, mijn fiets is een stuk zwaarder beladen. Omdat er een nieuwe weg is aangelegd, kunnen we niet meer langs de N120 rijden, maar moeten flink klimmen naar Sotés, om daarna weer te kunnen afdalen. Het is gaan miezeren en het rijdt niet zo fijn. Gelukkig wordt het ook weer droog. Ik beluit de camping bij Sto. Domigno te gaan opzoeken, Anja wil nog verder, ri Belorado, zodat ze de volgende dag naar Burgos kan. Er is nog één plekje op de camping, aan de doorgaande weg, gescheiden door een hek. En aan de andere kant aanweg van de camping, waar vele auto's langsrijden. Er is wel WIFI, dus ik kan nog even mijn mail bekijken. Ik denk dat ik morgen zo'n 45 km doe. Dan kom ik zaterdag aan in Burgos, nog eens 45 km verder.
Dag 8, Estella – Logrono 51.26 km (576,95 totaal)
Iets voor 10 uur gaan we weer weg. Eerst een stempel halen in Estella, toen klimmen, op zoek naar de eerste bakker of supermarkt. Na10 minuten hoor ik achter mij mijn naam en zie daar Anja fietsen!Zij was al een paar uur onderweg enis ook op zoek naar een supermarkt. Na de boodschappen gaanwe met z'n drieën op zoek naar denaar water-én-wijntap!Daarna zou Kees weer verder gaan, want de heuvels zouden niet afnemen en de kilometers die hij opeen dag doet, zijn mij deze vakantie te veel. We ontbijten en tappenwat wijn uit de muur.Best te drinken, neem een bodempje mee. Het is tenslotte nog vroeg! Kees gaat er weer vandoor en samen met Anja ga ik verder. Rustig klimmen, lopen, snel afdalen. Gezellig kletsen. Vaak rusten we even, Het is heel warm en een erg droge hitte. Water is bijnaop en dat is lang niet meer gebeurd. We rijden veel links rijden i.v.m. schaduw aan die kant van de weg. In Viana het stadje bekeken en eenterrasje gepakt. Eten bestellen mocht niet meer om 15.00 uur. Rond 16.30 uur kwamen wein Logrono aan, bijzondere stad, beetje creapy feelings, voel me er niet echt thuis. Eerst maar eenijsje. De ijssalon ligt zo mooi langs de fietsroute dat deze zaak alleen al met pelgrims goed loopt. Bij het informatiecentrum gevraagd naar eenhostel. Er is nog plek voor 1. Ik ga naar decamping, iets verderop. De plaats is te klein voor mijn tentje, dus moet ik een beetje improviseren met de voortent.De camping schijnt van alles te hebben, van tennisbaan totzwembad, maar ik heb alleen het stukje gezien van de ingang tot mijn tent en van de tent naarhetsanitairgebouw.Ik ben moe, typ kort mijn verslag en dan slapen! Lang slapen...
Dag 7, Puente la Reina – Estella 24,68 km (525,69 totaal)
Dag 6, St. Jean Pied de Port – Puente la Reina 103,31 km (totaal 501,01)
Ik was al op tijd wakker en voor het eerst niet door de kou. Omdat ik de Pyreneeën door wilde vandaag, besloot ik op tijd weg te gaan. Als ik alles zou moeten lopen, kon het wel even duren. Iets na 8 vertrok ik van de camping. Eerst nog naar de bakker en ontbijten.Om half 9begon de tocht. De eerste 8 km waren een goede opwarmer. Daarna zat ik al in Spanje en kon de echte tocht omhoog beginnen. Het was wel zwaar, maar ook goed te doen. Ik heb veel kunnen fietsen, ook stukken gelopen. Ik heb me kapot gezweet. En het weer? Optimaal klimweer. Bewolkt en niet te warm. Hoe hoger ik kwam, hoe mistiger het werd. Bijna boven was het zicht nog geen 50 meter. Ik heb goed naar mijn lichaam geluisterd en om kwart over 12 was ik boven! Ik kon niet eens zien dat ik het hoogste punt naderde. Ik had met steetview bekeken waar ik zou uitkomen. Er staat een soort kerk en een groot kruis, maar die zag ik pas toen ik er vlak voor stond. Het uitzicht onderweg was vaak indrukwekkend. Zeker als ik naar beneden keek en daar heel ver beneden de weg zag waar ik zo-even nog reed/liep. Onderweg ben ik ook 2 keer een kraantje tegengekomen, die heel welkom waren. Beide keren vulde ik mijn flesje met water uit de bergen, erg smakelijk! En koud! Onderweg werden duimen opgestoken, bemoedigende woordentoegeroepen en zelfs geklapt toen ik bijna boven was! Op een hoogte van 1057 meter sprak ik nog een paar Fransen. Ze waren lopend en vonden het heel knap dat ik het stuk vanaf St. Jean Pied de Port in n kleine 4uur had gedaan. Ook al was dat ‘maar' 27,5 km heuvel op. Daarna de afdaling. Eerst maar even de helm op (de eerste keer deze vakantie).Ik stapte op mijn fiets en heb toen 6 km niets hoeven doen behalve sturen en afremmen. Wat een vaart! Op een paar momenten ging ik 60 km/uur, dat ging ongemerkt.De zon kwam door en het werd gewoon vakantieweer. Voor ik het wist was ik 20 km verder. (Nog wel een klimmetje tussendoor, helaas) Ik had besloten om in Erro te kijken wat ik ging doen. Daar was een mogelijkheid om te overnachten. De eerstvolgende daarna zou Puente la Reina zijn. Ruim 50 km verder. Wel met veel afdalingen als ik niet over Pamplona zou gaan. Het was nog maar 14 uur toen ikin Errowas en ik had, (weet niet hoe) nog wel energie over. Toen ik stond te beslissen over mijn vervolg, sprak een Spaanse man op de fiets mij aan. Aangezien ik hem niet kon verstaan, probeerde ik het in het Frans. Zijn metgezel kwam eraan en begon een praatje in het Frans. Zij gingen de tegengestelde richting op en waren onaangenaam verrast toen ze mijn hoogtegrafiekje hun kant op zagen. Ik besloot om door te gaan. Ik zou dan voor 18.00 uur aankomen en dat was wel later dan gewoonlijk, maar ook wel een leuk doel. Vanaf Erro leidde een heel mooi en afwisselend weggetje rustig aan naar beneden, gemiddelde snelheid zo'n 29 km/uur. Ik hoefde bijna 20 km lang niet op de kaart te kijken, gewoon rechtdoor! Een moment leek het alsof ik door de Ardeche reed. Prachtig! Er kwamen ook nog wat klimmetjes aan, maar dat ging allemaal voorspoedig. Ook al waren mijn benen af en toe wel even toe aan wat rust. Mooie uitzichten en fijne geuren onderweg. De laatste 15 km waren wel echt het maximum. Ik merkte aan mijn lijf dat ik toe was aan rust. Eenmaal in Puente La Reina aangekomen, reed ik langs een Albergue. Zonder nadenken stond mijn fiets al in de stalling en stond ik bij de balie. Hij had nog één bed! Voor 4 euro slaap ik met 15 anderen op een kamer. Ik heb eerst wat boodschappen gedaan, begon al weer te trillen. Boodschappenen een ijsje! Wat heerlijk. Erg gezellig hier. Nahim heeft in het Frans een hele tijd tegen me aan lopen kletsen, veel ervaringen uitgewisseld (hij loopt een deel van de route). Nog 215 km te gaan tot Burgos, in6 dagen. C'est facile?!?! Het is hier niet vlak, maar als ikzo'n 35 per dag fiets, komt het al goed. Als het goed is zit Kees achter mij op de route. Misschien kom ik hem nog tegen, de komende dagen. Zou wel gezellig zijn. Ik weet nog niet wat ik morgen ga doen. Ik kan natuurlijk ook nog ergens een rustdag inplannen, of een klein stukje tot Estella, schijnt een mooi stadje te zijn.Mijn kuiten kunnen wel een massage gebruiken en mijn rug wel wat aftersun. Eens kijken of ik nog iemand zo ver krijg hier....
Laterdeze avond kwamNahim vragen of ik een stuk meloen wil. Graag, lekker koud ook.We kletsen nog een tijdje en dan wil ik toch wel gaan slapen. Ow ja, die aftersun is gelukt, die kuitmassage toch maar niet.;-)