Dag 6 Bingen - Hemsbach 111,73 km (695,81)

Half 9... HALF 9!! Zo, das al laat... Het weer is aanzienlijk minder mooi dan gisteren. Op zich wel fijn, fietsen met bewolking. En de wind in de rug. Ik verlaat de Rijn en ga het binnenland in. Ik rijd over landweggetjes en er groeit heel veel fruit langs de weg. Ik zie een soort kleine pruimen. Het voelt ook als een pruim, ruikt als een pruim, proeft als een pruim, heeft een klein pitje, net als... Dus zal het wel een minipruim zijn. Mijn stuurtasje krijgt een aardige lading en ik geniet onderweg van dit heerlijks. Als ik na een km of 25 bedenk dat ik nog moet ontbijten, zeg ik tegen mezelf dat ik dat ga doen als ik een bankje tegenkom met een mooi uitzicht. Nog geen 3 minuten later zie ik een grote houten ‘badmeesters stoel' staan. Nou ja stoel, eerder een bank. Jaaa... bankje! Ik ging omhoog! Wat een uitzicht, en een lekker broodje gegeten. Prima dus!

In Nieder-Olm haal ik een stempel en verlies mijn fietssleutel. Ai... de reservesleutel heb ik wel, maar eerst zoeken naar de originele... De bewandelde weg weer terug, en uit de kerk komt iemand helpen. Ik zeg dat ik Anthonius wel even om hulp zal vragen en zie daar... de sleutel. De vrouw vond het allemaal erg bijzonder.

Paar heuveltjes, klim van 150 m, ketting eraf... GRRRR... wanneer leer ik het nou...? Maar nog erger, ik duw ook iets te hard op mijn versnellingsknop en de kabel van de voorste bladen breekt! Dan maar de ketting op het middelste tandwiel, kan ik i.i.g. nog iets schakelen met mijn achterste tandwielen. In het dorp 4 km verder krijg ik hulp, een vriendelijke dame belt een fietsenmaker in een dorp in de buurt en ik mag erheen, ook al is hij op zaterdag gesloten. Hij vervangt ook gelijk mijn remkabel en test mijn fiets even uit. Weer klaar om te gaan! Ik mag nog even in zijn huis de kettingsmeer van mijn handen wassen met speciale zeep, erg vriendelijk!

Ik ben net 10 km verder als ik over een hobbel rijd en mijn stuurtas valt naar beneden. Nou nou... waar zou dit allemaal goed voor zijn? Met wat tie-wraps bind ik de boel bij elkaar en wat onwennig hangt mijn tasje nu aan mijn stuur. Moet ik dan maar stoppen en een camping zoeken? Het is nog maar 2 uur en ik heb er nog geen 60 km op zitten. De lucht is ook niet echt aantrekkelijk... Ik fiets door. De eerste camping erna is op 110. Dat was de planning. Dat kan nog wel. Het industriegebied waar ik door fiets, voelt niet fijn, goed dat ik doorgereden ben. Na Gernsheim is het fietsen weer leuk. Mooie weggetjes, leuke huizen, en de zon probeert het nog steeds. Tevergeefs, maar toch.

Om half 7 ben ik op de camping. In de achtertuin is nog plek, fijn!
Internet!!! Eerst maar eens mijn trouwe lezers bijkletsen!!

Dag 5 Koblenz – Bingen 72,12 km (584,08 km totaal)

8.55 - 14.10

Vandaag echt uitslapen, ik hoef niet zo ver. Toch ben ik om 8 uur klaarwakker en omdat mijn Engelse buurman blijft kletsen (beetje vreemd mannetje dat vreemd ruikt als hij dichtbij komt en mij steeds dingen wil vertellen over zijn vreemde kleding) terwijl ik inpak, ben ik toch vrij snel klaar. Echt veel zin om hier te blijven heb ik niet. Ik spring weer op mijn fietsie en heb geen last meer van mijn knie. Mijn vingers voelen nog wel vreemd aan. (Meer vreemde dingen waren er niet vandaag.) Ik ga weer verder *langs de Rijn, Rijn, Rijn*. Windje mee. Het fietspad is vaak erg goed, soms beter dan het asfalt van de auto's ernaast. Er moet nog een stempel gescoord worden.

Als ik Boppard binnenrijd, een ontzettende(!) mooie stad, wil ik hier wel een stempel halen. Ik vraag aan een oudere dame (83) of zij weet hoe ik eraan kan komen. Zij weet het ook niet, maar ze wil me helpen. 'Loop maar mee.' (Gemiddelde snelheid van vandaag ligt dus beduidend lager dan de rest van de week...) Ze vraagt het aan een man bij een kiosk, hij vertelt haar de weg en ze gaat me voor. Onderweg beantwoord ik de vragen die mij altijd worden gesteld onderweg. (Waarheen, waar vandaan, hoe lang, alleen?) Aangekomen op het adres gaat ze me voor en doet ze het woord voor me! Wat een lief mens. Ik krijg een mooie stempel. Ze vertelt de dame achter de balie nog even duidelijk dat ik hélemaal naar Rome ga op de fiets. Of ze dat wel goed begrepen heeft. Buiten gekomen biedt ze me iets te drinken aan en we gaan op een terrasje zitten aan de Rijn. Ze heet Trudy trouwens. Ze vertelt me wat over de geschiedenis van de stad en over zichzelf. Wat een schat. Ze geeft me ook nog een ansichtkaart. Souvenir!

Als we afscheid genomen hebben met 2, nee toch 3 zoenen, ga ik weer verder langs de welbekende rivier. Bij Oberwesel zie ik (en ongeveer 50 ramptouristen) een schip dat in de problemen was geraakt, het was zelfs op het nieuws. Langs de weg weer heel veel bramen en ook herken ik de vlierbes. Plukken, plukken, plukken... Ik weet niet zeker of het vlierbessen zijn, dus ik vraag het aan een oude man die bramen voor zijn vrouw aan het plukken is. (Veel mannen plukken hier bramen, allemaal voor hun vrouw?) Hij vertelt me dat het inderdaad vlierbessen zijn en ik krijg er gelijk een stuk of 8 recepten bij. Jammer dat ik het niet heb opgeschreven... De bramen eet ik direct, de vlierbessen gaan mee in mijn helm, die toch als hol aanhangsel aan mijn fiets hangt en af en toe piepende geluidjes maakt. Krijgt deze ook gelijk een functie. (Gaat dat wel goed? Komt er dan geen sap in je helm? Uhhh ja, dat gebeurt wel!) Wat een dagje vandaag. Na 72 km ben ik er. Niet verkeerd gereden, alles goed gegaan.

Zo'n 4 km buiten Bingen is de camping, douchen, broodje braadworst (ja, zo lang ben ik niet meer in Duitsland), zonnen, tja en dan?? Dan nog maar een stukkie fietsen. Ik ben nog even naar het stadje geweest, wat boodschappen gedaan. Nu nog even lezen. VAKANTIE!!! Morgen gaat Kees op pad. Ik ben benieuwd of onze planning klopt. Hopelijk zien we elkaar snel.

Dag 4 Echtz – Koblenz 136,48 km (511,96 km totaal)

8.15 - 18.10

Zacht gerommel van mede fietsvakantiegangers, das niet verkeerd wakker worden. Ook al was ik als laatste de tent uit, ik was als eerste weg. Alles wat gisteren nog niet droog geworden was hing weer aan mijn fiets. Regenponcho dichtbij, want ik zag de luchten al aankomen. In de voorbereidingen ben ik kennelijk 2 bladzijden vergeten mee te tellen, want naar Koblenz is het geen 103 km, maar 134! Ik besluit bij de camping ervoor (36 km eerder) te bekijken of ik nog verder kan.

Maar ik ga alweer te snel, eerst nog maar even over de route erheen. Langs de weg weer veel bramen en op één van mijn plukpauzes in ‘the middle of almost no where' spreekt een man mij aan. Ik zeg dat ik niet goed Duits spreekt, maar omdat ik uit Nederland kom, denkt hij dat ik hem wel begrijp en hij mij ook. Hij verbaast zich al lange tijd over al die fietsers die bepakt en bezakt juist díe weggetjes kiezen waar we nu staan. Blij vertel ik hem over Reitsma's route en hij kijkt tevreden. Weer een mysterie de wereld uit. Een ander man komt ook bramen plukken (geen huis in de buurt, waar komen ze (lopend) toch vandaan?) en de eerste vertelt hem over mijn plannen. Vandaag misschien Koblenz. De tweede man denkt dat ik gek ben, dat is nog 100 km! Als de eerste man vertelt dat ik ongeveer 100 km per dag rijd, kijken ze beide bewonderend. De man had gelijk, ik begrijp hem prima. Eén van de laatste zinnen was zo mooi, ik kan het natuurlijk niet in het Duits opschrijven, maar in het Nederland klonk het zo: 'Ik weet niet of je in God gelooft (zijn duim ging omhoog), maar Hij zorgt ervoor dat je weer goed en wel thuis zult komen.'

Ik vervolg mijn weg, dit keer zonder bramenresten op mijn gezicht. De eerste heuveltjes komen en de eerste klimmetjes. Die van 500 meter 9% ging nog net in het zadel, daarna de 5-7% was goed te doen. Ook afdalingen, fijn!! Toen de Rijn. Na een paar spatten en een kleine bui in de bergen, scheen hier de zon!! En rijden langs de Rijn, dat gaat lekker vlot! Zo fijn! O ja, nu wél het liedje over de Rijn, alleen iets aangepast: *Ja, zo'n reisje langs de Rijn, Rijn, Rijn, (wel met de goede melodie meezingen hè ;-)) 's middags in de zonneschijn, schijn, schijn. Met een lekker flesje dub-bel-fris, van je ris, ris, ris, wat gaat er mis, mis, mis? Zo'n reisje met een nieuwerwetse fiets, fiets, fiets, lekker trappen t lijkt wel niets, niets, niets. Tis zo deftig, tis zo fijn, fijn, fijn, zo'n reisje langs de Rijn..... * (Het echte lied hadden we met de hele school wekenlang geoefend voor de schoolfeestdag, dat zit nog wel goed in mijn hoofd.)

Ik krijg last van mijn knie, mijn ander. En bij Andernach besluit ik toch nog 40 km door te rijden. Waarom weet ik ook niet, want het deed de laatste 38 km behoorlijk veel pijn. Uiteindelijk dacht ik aan Monique en haar uitspraak over pijn... Thanks Mo, het heeft geholpen! Als ik nog 20 km moet en al zeker 15 km wordt achternagezeten door een oudere man, neem ik pauze. Hij ook. Hij zegt dat ik wel erg snel ga en daarna vertelt hij me van alles over de route naar Koblenz. Ook over de omleidingen, hoe ik dan moet rijden en waar ik een supermarkt kan vinden. Wat een hulp toch allemaal vandaag.

Op de camping is het erg druk op het trekkersveld en ik moffel mijn tent tussen twee anderen, mijzelf weer verbazend over de omvang van mijn tent. Maar het past! Nu zit ik op mijn stoeltje in het sanitairgebouw met alle op te laden spullen. O ja, ik heb ook al twee dagen een slapend gevoel in twee vingers en bijbehorend stuk hand. Weet niet wat het is, misschien door de val van laatst? Of het eten van de bramen? Of het verwijderen van de teek bij Chica (die ik uiteraard niet heb aangeraakt, maar met pincet gegrepen heb). Of moet e.e.a. nog wat doorstromen bij me? Hopelijk gaat het snel over, dit voelt heel vreemd. Morgen staat een stukje van 72 km op de planning. Deze keer wel goed geteld!! Wat een verhaal steeds, ik neem me iedere keer voor het kort te houden, maar het lukt nog niet erg. Morgen beterschap.

Dag 3 Velden – Echtz 118,76 km (375,48 km totaal)

9.10 – 19.00

Vanmorgen uitgeslapen! Wat heerlijk, de vakantie lijkt nu pas te zijn begonnen. Ik zie op mijn buienradar dat het om 10 uur gaat regenen, dus ik pak mijn spullen in en zorg dat ik om 9.10 uur op de fiets zit. De buien van gisteren komen nog een keer langs, gelukkig in de tegengestelde richting, ze zijn zo weer voorbij. Na 20 km is het droog en de zon komt door!! Het landschap is mooi, ik rijd langs het riviertje de Roer, erg leuk.

Veel fruit vandaag, zo lijkt iedere dag wel een thema te hebben. Langs de weg zie ik veel bramen, rijp en wel zit mijn gezicht al snel onder. (Dat zag ik pas een half uur geleden op de camping..., niemand heeft het onderweg tegen me gezegd!) Vlak voor de grens is een huis waar ze blueberry’s verkopen, maar ik ben nog in Nederland, dus gewoon bosbessen. Yum!!! Smikkel smikkel... Het lege zakje gaat mee, dat vul ik later in Duitsland met nog veel meer bramen.

Voorbij Steinkirchen gaat mijn (lange) broek uit (;-)), daar is het nu te warm voor. Ook mijn nog natte schoenen van gisteren gaan uit. Ik wurm ze tussen mijn spullen achterop, dan kan het wat drogen. De droge sokken die nat geworden zijn en mijn regenponcho gaan ook op het droogrek. Het fietsen langs de Roer (ik was toen al in Duitsland, dus Rur) is heerlijk! En de was wappert lekker. De geuren, de planten, het water! Zo genieten dit. Ik ruik een bloem/plant die ik van vroeger herken, uit de tuin van tante Jopie. Ik dacht dat het een plant was met iets van ‘spring’ in zijn naam. Als je die aanraakt, springt hij open. Maar deze knoppen springen niet open, ik heb het echt geprobeerd. Het lijken wel wilde orchideeën. Echt heel mooi en er staan er ontzettend veel van hier. O ja, de route langs de rivier is onverhard, het is af en toe wel spannend als de plassen water van de eerder gevallen regen de grond wat glibberig maken. Wat een vakantiegevoel vandaag!! Zo lekker! Ik treuzel waar ik wil, rondjes lopen op mooie plekken, bramen plukken, foto’s maken, zooo fijn...

Ik kom nog 2 meiden tegen die ook naar Rome gaan fietsen, we kletsen even als we een broodje eten bij een bakker. In Linnich haal ik bij het gemeentehuis een stempel, de kerk was dicht en de pastoor ‘zoek’. Ik merk dat mijn klikschoen op één hobbel na nog aan mijn fiets bungelt. Dat eerst maar even fixen.

Mijn Duits is niet geweldig, maar als ik langs een groepje oude mannen fiets hoor ik ze iets zeggen als: Dat meiske heeft veel energie mee (vrij vertaald, haha). Zouden ze mijn zonnepaneeltje bedoelen? Of de plankgas waarmee ik ze voorbij stoof?

Voorbij Jülich gaat het weer regenen en onweren! iiieeew! De camping in Echtz heeft heel veel plek en naast 4 medefietsvakantiegangerstenten zet ik mijn tentje op in de regen. Eerst maar eens wachten tot het droog is, dan een warme douche!

Dag 2 Leusden - Velden 126,12 km (256,72 km totaal)

Dag 1 ´t Veld - Leusden 130,60 km

8.30 - 18.05

Eerst Kees uitzwaaien, hij moet gewoon nog een paar dagen werken. Laatste dingen ingepakt, alles op de fiets en gaan!! Oefff, wel zwaar die fiets. Ik schiet de eerste 40 km flink door, dit deel ken ik inmiddels wel en ik neem niet eens de tijd om even pauze te nemen of foto's te maken. Als ik na 55 km bij Amsterdam ben, begint de route. Deze begint al met 2 omleidingen, maar beide zijn gemakkelijk te vinden. Het fiets lekker. Zonnetje erbij, wind van alle kanten, maar niet hard, mooie weggetjes, vliegjes, zoveel als er in mijn mond passen... Ja, dat was niet zo lekker!
In Weesp neus ik wat rond en ga bij de kerken langs voor een stempel op mijn pelgrimspaspoort. Mijn eerste nog wel! In ´t Veld was de pastor met vakantie, dus dat plekje is nog leeg. Beide kerken in Weesp onbemand. Bij het stadhuis aangekomen vraag ik vriendelijk om een stempel voor mijn pelgrimspaspoort. De man bij de balie dacht dat dit een nogal gewichtige aangelegenheid was en zegt me dat hij niet zomaar een stempel mag geven. Ik word naar een spreekkamer met bepassende dame geleid en daar mag ik plaatsnemen aan tafel. Na een verhaaltje krijg ik mijn stempel en gelukwensen voor de rest van mijn reis. Leuk! Ik ga lekker eten bij een eettentje en bestel een broodje genaamd: ‘Zo oud als de weg naar Rome'. Hoe toepasselijk!

Na een uur eten/rondlopen/fietsen houd ik het voor gezien en ga weer verder. De route is goed beschreven en leidt over leuke weggetjes. Het is mooi weer, veel mensen hebben vakantie, veel mensen een boot, en ik rijd door een gebied met veel bruggen...

Erg leuk ook, de dieren onderweg. De gebruikelijke dieren langs de weg, koeien, schapen, eenden, katten, enz., altijd gezellig. Maar ook een muis in mijn fiets (of iets anders piepends), dinosaurussen in het bos, hobbelpaardgevoel (band zit niet helemaal goed in mijn velg ofzo...), hondenweer dat steeds maar voorbij trek en niets achterlaat!!

In Amersfoort rijd ik met deze route pal langs het oude huis van Kees' ouders. Ook ga ik hier bij een kerk kijken of ik een stempel kan bemachtigen. Ik test gelijk mijn fietsalarm. Als ik zonder stempel terug kom, hoor ik mijn alarm afgaan!! En ik zie een paar geschrokken toeristen met een bal....

Nog 30 km, dat zou leuk zijn. Als ik bij een bankje ga zitten even, uitrusten komt er nog een wielrenner bij me zitten. We kletsen leuk, hij zegt dat het straks ga regenen, ik geloof hem en we vertrekken na 20 minuten. Hij richting regen, ik niet. Mijn benen vinden het ineens wel genoeg. Als ik na 130 km een onverwachte camping zie, twijfel ik geen moment. Een boeren camping, Lariks hoeve, super nieuw, erg mooi en luxe. Zelfs draadloos internet!! Heb nog niemand hoeven betalen. Heb zelfs nog niemand gezien (behalve 4 andere campinggasten). Ik werd binnengelaten doordat iemand via de intercom een knopje indrukte en mij vertelde dat ik erin mocht. Dat is toch leuk! Ik ging een plekje zoeken en mijn telefoon gaat. Mijn skat! Kees komt hierheen!! De lieverd. Het is 10 km vanaf het station in Amersfoort en dan neemt hij de fiets. Leuk leuk leuk!!!

Op weg naar Rome, nog heel even wachten...

Gaten in de lucht

Is het te omschrijven? Het gevoel dat ik nu heb? Nog een paar nachtjes slapen, dan naar Rome! Innerlijk spring ik een gat in de lucht. Wel meer dan één trouwens. Maar dat dekt niet de lading (letterlijk gezien sowieso wat onlogisch). Als een verliefdheid, kriebels in mijn buik. Zoveel zin heb ik in deze reis.

Nu ik afscheid genomen heb op alle scholen, is het tijd om na te denken over de vakantie. Natuurlijk deed ik dat al in het afgelopen jaar, maar het komt nu ineens erg dichtbij. De voorbereidingen liepen wat anders dan andere jaren, gelukkig vervangen door goede ontwikkelingen, liefde en blijheid.

Maandag wil ik vertrekken. Hier is een overzichtskaartje van de hele route:

Gaten in de lucht, trappelend met mijn benen.... Reizen jullie weer mee?

Liefs Kelly

Dag 8 Sedan - 't Veld (waarvan 46,76 km gefietst)

Wederom, korte samenvatting:

Zestreinen genomen, dus 6 keer fiets in én uit de trein,tussen Frankrijk en België gefietst zonder omweg deze keer. In Heerhugowaard stond Kees me op te wachten, na ruim 13 uur reizen en toch nog 46 km, weer thuis.

Uitgebreid verslag:

Om 6.02 uur gaat de wekker. Tijd om in te pakken. Tegen half 7 komen Thea en Leo ook hun tent uit, ze willen me uitzwaaien. Leo denkt dat het mij wel moet lukken om voorbij de mannen te komen die tussen Givet en Dinant staan te werken langs de weg. Ik heb echt geen zin in een klim van 12%, dus ik hoop het ook. We nemen wederom afscheid. Ik ga iets over half 7 weg en wordt tot de laatste bocht en over de brug uitgezwaaid door Leo en Thea. Echt lief! In de trein, overstappen in Charleville-Mézière en na bijna 2 uur ben ik in Givet. Nu wordt het spannend. Ik fiets en fiets en bij Hastière kom ik het eerste bord tegen waarop staat dat ik over 13 km niet verder kan, ‘route barreé'. Ik ga erdoor... het fietst uiterst rustig, maar toch vind ik het spannend, want als ik er niet doorkan, heb ik 26 km voor niets gefietst. Vanaf hier vliegt er steeds een blauwe reiger met me mee. Het hele stuk van 13 km. Uiteindelijk weer zo'n zelfde hek als een paar dagen geleden. Hermetisch afgesloten. Ik loop een km, mijn fiets achterlatend en vraag de mannen of ik er door mag met mijn fiets. Ze zeggen dat het te gevaarlijk is, vallende stenen enzo. (Zelf dragen ze ook geen helm) Ik zeg dat ik dat niet erg vind en ik mag er door!! Fijn....!!! Nog 5 km naar Dinant. Daar naar het bekende station. Het was mogelijk om mijn fiets mee te nemen, alleen wat lastig met het kopen van een kaartje, hier een deel, in Brussel moet ik de rest kopen. In deze trein moet eerst al mijn bagage eraf voordat mijn fiets de trein in mag. Laat ik dit maar trein type B noemen. Dan is type A dan zoals die twee treinen in Frankrijk: gewoon inrijden, en erbij gaan zitten. Ik vraag aan de conducteur welk station in Brussel ik moet hebben voor de aankoop van een vervolgticket en het vervolg van mijn reis naar Nederland. Hij zegt: 'Bruxelles Nord'. Ik vraag het voor de zekerheid nog aan iemand anders, want ik kan me namelijk geen Nord herinneren van alle keren dat we naar Brussel gingen. Ook deze man zegt:'Nord'. In Nord stap ik uit. Ik kan niet de trap afkomen met mijn fiets, te zwaar. Met een aardige peronmedewerker mag ik met de personeelslift. Ik zie de hele ondergrondse van station Nord en hij vertelt me dat ik in Zuid/Midi had moeten zijn. Pfff... kaartje kopen kan hier wel. Wel weer een heel gedoe, uiteindelijk moet ik in Roosendaal maar zelf gaan inchecken met mijn ov-chipkaart. Vervolg: Brussel Noord > Antwerpen (treintype A, fijn... aardige conducteur ook, die me vertelt dat de internationale trein is ‘afgeschaft' voor de tijd dat ik deze wil nemen), Antwerpen > Roosendaal (treintype B, helaas) Roosendaal > Leiden, stoptrein(!), type A. Leiden > Heerhugowaard (in feite type A, maar ik maak er type C van: Bomvol in de avondspits, maar ik mag toch mee van de conducteur als ik heb mijn reisschema van vandaag vertel. Hele weg staan en steeds mijn fiets verschuiven als er mensen langs willen.) In Heerhugowaard staat Kees me al op te wachten, de schat!! Die is helemaal uit Den Helder doorgefietst naar Heerhugowaard! Wat een eind.... Samen fietsen we naar huis. Lekker weer... Chica blij, Bink blij, lekker slapen in mijn eigen bed. Nu nog heerlijk een paar dagen thuis. Ook dat is vakantie...

Erg leuk dat jullie me hebben gevolgd, bedankt voor de reacties en hopelijk tot in de zomer, dan gaat de reis naar Rome!