Dag 21 Bologna – Monte di Fò 67,94 km (1876,03 km totaal)

8.55 - 16.00

Onder de muggenbulten gaan we nog voor 9 uur op pad. Het weer was geweldig (warm/heet)!! Dit om de ergste hitte in de bergen te vermijden. Niet helemaal gelukt, of liever gezegd helemaal niet. Om 14.00 uur exact begonnen we aan de zwaarste klim van de dag. Verder nog een paar stevige klimmen de Appenijnen in. Het viel me niet erg mee, het klimmen. Het was erg heet en mijn benen hadden niet zoveel zijn. En ik wilde Kees niet te lang laten wachten, dus ging ik wat over mijn grenzen heen. Dat ga ik morgen anders doen. De uitzichten waren wel aardig, niet geweldig mooi, ben een beetje verwend met Frankrijk en ook met de Alpen. We ontmoetten wederom aardige mensen en krijgen een stempel in Lionoli. Vandaag niet veel kilometers, maar wel moe.
De camping is levendig en we staan op een veldje met twee mensen die te voet naar Rome zijn. Ze zijn 80 dagen geleden vertrokken uit Friesland. Knap hoor! En ze hebben ook zo'n pelgrimspaspoort als wij. Met ongeveer net zoveel stempels, hahaha...
Morgen gaan we naar Firenze (Florence), daar proberen te shoppen dan!

Dag 20 Ferrara – Bologna 76,09 km (1808,09 km totaal)

Wederom een stralende dag! Eerst lekker uitgeslapen, toen wat aangekeuteld, dingen gerepareerd, boekje gelezen, heel fijn. Toen toch maar inpakken en op pad. In het centrum van Ferrara halen we nog een stempel, daarna een vrij vlak gebied naar Bologna.

Onderweg pauzeren we natuurlijk. In een stadje zagen we een kerk en er was een plek om iets te drinken te halen. Eerst een rondje om de kerk (zonder hond ;-)), de aardige man gaf ons een mooie stempel. Daarna wat drinken. We werden hartelijk welkom geheten door een vriendelijke dame. Ze wilde geen fooi accepteren. Ze wilde graag dat we een foto naar haar opstuurden als we weer terug in Nederland zijn, via Facebook. We zullen haar ook een kaart sturen. Ze hielp ons van de kriebelende muggenbulten af te blijven en ze was zeer gastvrij.

Dan is het nu tijd voor een verhaaltje. 'Ik zal jullie het verhaal vertellenn over het avontuur met de muggen op de camping bij Bologna. Als er twee mensen aankomen op een camping die verder is uitgestorven (ze vroegen zicht nog afvragend waarom), krijgen de mensen direct een wierrookspiraal tegen de muggen met houdertje cadeau bij de inschrijving. De mensen rijden naar de campingplaats, waar ook geen kip te bekennen is (niet helemaal waar; de volgende ochtend werden ze gewekt door een roestige kip, niet eens een haan). Maar wel muggen! Die denken; Yes, eindelijk weer mensen... ATTAC! Nou, dat was niet zo leuk voor die mensen. De tent opzetten ging bijna niet. Terwijl die mensen toch wel ervaring hebben met een tent opzetten, ook in lastigere situaties, zoals regen. Uiteindelijk de tent in, hor dicht, ademen..... En muggenbeten tellen. Dat was niet te doen.... Snel naar de douche, Autan opsmeren, helemaal onder... naar buiten... coast clear.... Koken.... bzzzmmmm bzzzmmmm.... Slapen... bzzmmmm.... wekker om 7 uur! Ja, de muggen zijn ook een beetje wakker, gelukkig niet allmaal.'

Dag 19 Verona – Ferrara 132,58 km (1732 km totaal)

Gisteravond (ik weet het, het hoort niet bij vandaag, maar om een deel 3 van die dag op mijn blog te zetten, vond ik een beetje overdreven...) zaten Kees en ik heerlijk op het terras, zoals te lezen was in deel 2. Ik wilde graag een foto van ons daar. Toen ik dat ging proberen met de zelfontspanner (daar zijn we gek op, Kees wel op een heel andere manier dan ik, hahaha) bood een man aan om de foto te maken. Nou ja, eigenlijk zijn vrouw, die kon dat wel goed, zei hij. We raken aan de praat, zij komen ook uit Nederland, ook op fietsvakantie, maar zij gaan naar Venetië, ze zijn er over een paar dagen. We wisselen ervaringen uit. Zij reizen niet met Reitsma's route en vinden hun route niet super beschreven. Mijn boekjes erbij gehaald, erg leuk allemaal. Dick en Hilde gaan morgen tot Montagnana, wij willen tot Ferrara. Als we gaan tanden poetsen, komen we ze weer tegen. Er speelt een man (van de receptie) op zijn gitaar. Iets dat Dick waarschijnlijk ook gaat leren als hij weer thuis is ;-).

De rest van de nacht is erg onrustig. We hebben weing gefietst gisteren, dat is te merken aan ons lijf. De muziek houdt aan tot zo'n beetje half 4. (De camping vraagt stilte vanaf 0.00 uur, maar dat geldt denk ik niet voor de halve hippies van de camping, haha) Mensen lopen langs, het is hier erg vol, er is wel genoeg plek, maar wel vol op alle andere manieren. Ook nog volle maan. We hebben slecht geslapen.

De fietsdag van ruim 130 km gaat prima. Heel vlak gebied, de Po vlakte. Rijdt lekker door. We rijden met zo'n 35 - 40 graden, maar dat is niet echt te voelen omdat we zo'n vaart maken. We zien mooie villa's, oude bouwvallen en alles ertussenin. Montagnana was ook wel leuk, eerst de stadmuur door, dan de stad, dan weer eruit. De touristeninfo had siësta van 12.30 tot 16.00 uur. Zoals veel winkels hier. Maar toch hebben we vandaag 3 stempels!

Het weinige slapen is niet zo goed voor mijn humeur, vast herkenbaar voor diegene die mij in die hoedanigheid kennen. Gelukkig is mijn skat vrolijk en lief. Na de boodschappen de camping gevonden. Zeeën van ruimte, rustige omgeving. Een groter contrast met gisteren bestaat haast niet. Ik maak een lekker maaltje, tortilini (wederom op advies van een medewinkelaar de beste gekozen), lekker sausje van tomaten en andere groente. Nog een salade erbij met feta... Heerlijk hoor. Ik ben behoorlijk weg van deze tortillini, dus als we in Rome zijn, zorg ik dat ik extra ruimte heb in mijn fietstassen voor dit soort dingen. En olijfolie natuurlijk!!!

Op tijd slapen, morgen niet zo ver, ongeveer 75 km. Kunnen we uitslapen, rustig chillen op de camping en dan tegen het middaguur vertrekken.

Dag 18 deel 2 Verona

Terwijl ik hier in de zon, op één van de vele terrassen van de camping zit, waar ik wierrook ruik, een prachtig uitzicht heb over Verona en op Kees, genietend van het geluid een paar krekels en een man die heel in de verte 'Wonderwall' van Oasis fluit en het zachte gepraat in talen die ik niet ken van een paar campinggasten die hopelijk ook van dit alles genieten en de muggen voelend die van ons genieten, schrijf ik dit stukje voor mijn blog.

We hebben heerlijk in Verona gelopen, Kees iets minder trouwens, want de schat heeft alleen fietsschoen met SPD mee. Twee stempels gehaald. Eén op het gemeentehuis, waar de receptioniste enorm haar best deed en uiteindelijk om bijna half 6 nog iemand naar beneden wist te halen met een stempelkussen. De man verontschuldigde zich op zijn beurt, omdat hij geen goed stempelkussen kon vinden. Daarna nog een stempel in de Dome van Verona.

Verder heerlijk geslenterd (beide op eigen wijze) door de straatjes met balkonnen, echt Italiaanse tafereeltjes bewonderend en al het moois in ons opnemen. Van shoppen is weinig gekomen, want ook hier is na de siësta (die om een uur of 12 begint en kennelijk kan duren tot een uur of 18) weinig meer open. Vele trappen leidden ons naar beneden, diezelfde trappen ook weer terug. Morgen spierpijn van de trappen, dit soort trappen zijn onze benen niet gewend.

De etappe voor morgen wordt enorm vlak, ze beschrijven het als soms Nederlandse landschappen, misschien tot Ferrara, zo'n 132 km verder. We zullen zien of dat gaat lukken, het is namelijk prachtig mooi weer, voor een fietser soms wel wat warm als hij deze afstanden in gedachte heeft. Water was er de afgelopen dagen genoeg onderweg. We zullen zien wat morgen brengt.

Nu fijn alles laten bezinken, de reacties waren erg leuk om te lezen. Thanks!

Liefs van ons

Dag 18 deel 1 Rivalta – Verona 42,28 km (1599,42 km totaal)

De zon wekt ons om half 9, een halve rustdag geeft ook de rest van de dag rust. We doen alles op ons gemakkie en tegen half 11 gaan we dan maar eens weg. Een heel stuk fietsen we langs een kanaal. In mijn route-update staat aangegeven dat er een nieuw fietspad is aangelegd met een klim van ongeveer 10%. De originele route had een klim van 9% over 500 meter en daarna 800 meter 5%. We zijn nogal gecharmeerd van de nieuwe fietspaden, dus kiezen de 10% variant. Er stond geen afstand bij, ik snap nu wel waarom... Het was een flinke klim!! Wel een kilometer of 3. En toen we dachten er te zijn, mochten we nog eens 600 meter klimmen. Daarna een afdaling natuurlijk! Ook 10%. En met bochten. Nou nou... en tegenliggers... alsof ze op je wachten bij een bocht, hahaha.

Daarna lang rijden langs een kanaal. We scheuren zo over het fietspad. Lekker hoor! Af en toe even pauze bij een bankje in de schaduw... Goed te doen.
Ineens zien we dat het nog maar 6 km naar de camping is. Nou, das goed te doen. Het klimmetje naar de camping toe is wel even doortrappen, maar onze plek.... Gaaf!! De camping is een soort hippie camping, half in een oude ruïne. Onze tent staat op een iets te kleine plek op een ommuurd veldje met boven ons de schaduw die wordt geboden door wijndruiven! En een kijkgat over de hele stad uit. Wat een pracht.
Nu gaan we lekker de stad in, het is nu niet meer zo heet. Vanavond misschien een update van de rest van deze dag...

Liefs!!

Dag 17 Kalterer See – Rivalta 121,97 km (1557,2 km totaal)

9.55 - 18.45

Het blijven geen beknopte verhalen...

Blauw is de lucht vanochtend, de camping ontwakend, we willen een beetje op tijd weg. Dat lukt. Dat beetje dan. Kees zet ´s morgens koffie en thee, ik maak broodjes klaar. En zo ontstaat ons ontbijt. Alles op de fiets, laatste bezoek aan het toiletgebouw, flesjes vullen, zullen we wel nodig hebben vandaag. Ingesmeerd en wel gaan we op pad. Bijna gelijktijdig met de 3 meiden die naast ons staan. De eerste helft van de dag rijden wel elkaar steeds voorbij als wij-of-zij pauzeren.

In Trento halen we onze eerste stempel bij het gemeentehuis. De touristeninfo maakte een wat onvriendelijke indruk, maar wees ons wel naar het gemeentehuis. Daarna vooral fietsen langs de Adige, heerlijk rustig. Er ligt een fietpad naast deze river en dat wordt goed onderhouden, met een (zo denken we) opzichter die een echte pietje precies is, want aangekondigde wegwerkzaamheden betreffen minimale scheurtjes.

In Roverto gaan we op zoek naar een kerkje voor een stempel. Kees ziet ook de supermarkt Poli, waar we gisteren boodschappen deden, dus daar ook maar direct langs. In de supermarkt zelf krijg ik uitgebreid advies over de kaas die ik in de salade moet doen van een medeklant. Echt leuk, ik versta niet veel Italiaans, maar het is toch wel te begrijpen. En Kees maar wachten buiten... Waar heb ik dit eerder gezien?

Het was wel een beetje klimmen in dit stadje, maar het was de extra spanning in de benen wel waard. Heel leuk binnenstadje, een vriendelijke man die ons het huis van de pastoor wijst en een zo mogelijk nog aardigere dame die ons binnenlaat, van alles aanbied, een stempel geeft en een beschermicoon voor de rest van de tocht. Wat lief!! We worden wel een beetje hebberig van de stempels, we willen meer....

Het water raakt wel langzaam op. Gelukkig zien we regelmatig tappunten. Ook één met picknicktafel, appelboom en toiletgebouwtje! Omdat de appels er zo mooi voor hangen nemen we er ieder één. We reden gisteren en vandaag langs heel veel (héél veel) appel boomgaarden. Aan het einde van de dag worden dit wijnranken.

Bij een boerencampinkje net buiten Rivalta komt de zeer charmante eigenaar ons al tegemoet lopen, stelt zich voor en zegt dat de camping vol is, maar dat er voor tenten altijd nog een plek is. En wat voor plek!!! Een bijzonder groot grasveld grenzend aan zijn huis en aan wijnranken. Hij is kennelijk wijnboer. En zo blijkt ook als ik aan het douchen ben. Kees krijgt een karaf wijn, twee glazen en er wordt gelijk een tafeltje geregeld waarop ik kan koken. De aanblik van mijn kookspullen op de grond geeft de man het idee een tafeltje voor me te fixen, dus als ik weer fris en ontzout de douche uitkom is dat wel een verrassing!

Wijn uit eigen tuin, tafeltje.... Perfect! Van een Nederlands echtpaar mag ik een stoel lenen, zitten we vandaag beide de hele avond lekker.

Dit is wel vakantie hoor!!

Morgen een halve rustdag naar Verona. Lekker shoppen en de stad bekijken. Er staat genoeg info in mijn boekje, dus we zullen lekker zoet zijn.

Dag 16 St. Valentin – Kalterer See 131,15 km (1435,25 km totaal)

10.10 - 18.30

Vandaag haast alleen afdalingen. Het enkele klimmetje zijn we wel weer vergeten. We zijn nog maar 200 meter boven zeeniveau, al het geklim deze vakantie werd beloond met een afdaling. Zonde? Misschien wel, maar ook wel heerlijk. Een nieuw fietspad met haarspeldbochten en nummers (waar heb ik dat eerder gezien) brengt ons in een sneltreinvaart in Merano. Verder genieten we nog steeds van de Alpen, die we vrij gemakkelijk aan ons voorbij zien trekken. Het weer is fantastisch, beetje wolken, lekker warm!

De camping is vrij druk, klein en vol trekkersveld, maar we kunnen er nog bij. Vandaag voor het eerst weer gekookt voor Kees, 'als vanouds', was het compliment.
Koude douche, de warme kraan was leeg....

Beknopt verslagje vandaag! Ook wel eens lekker voor degene die denkt: tjonge, wéér zo'n verhaal...

Dag 15 Pettneu – St. Valentin 89,92 km (1304,08 km totaal)

10.15 - 18.35

Vandaag eerst afdalen in allerlei vormen:

• Fijne steile hellingen, alleen remmen nodig (heet wordende velgen proberen te vermijden)
• Gemiddeld steile, alleen sturen en uitkijken
• Vals plat, ook fijn, beetje bijtrappen. Zoiets als fietsen met ondersteuning, kan ik me zo voorstellen.
• Eng steil, flink remmen, rubber ruiken, adrenaline, vaak met scherpe bochten én tegenliggers!
• Hobbelsteil, schuddeldeschuddelddeschud o ja, en remmen natuurlijk
• Afdalen met heel veel bochten, extra goed uitkijken
• Afdalingen met een kleine helling erna, joehoeoeoeoe, daar vliegen we haast weer omhoog
• Nou, zo kan ik nog wel even doorgaan, maar dit waren de belangrijkste

Verder vandaag: Fijn samen fietsen met Kees. Het weer had niet de beste kansen gekregen. We hebben ontzettend veel geluk gehad; Op 4 momenten namen we pauze, en alle 4 de keren stonden we met een dakje boven ons hoofd en alle 4 de keren spoelde het van de lucht toen we veilig en droog stonden en met verbazing de bui aan ons voorbij zagen hozen.

Daarna ook nog klimmen. Ik zag er wel wat tegenop. Over 6 km een klim van 7%. Net niet meer leuk om te fietsen. Maar gelukkig bleek deze ook goed te doen. Leuk waren de bochten. We hadden 11 bochten, de eerste bocht had dan ook nummer 11, de volgende 10, enz. Genummerde bochten!! Leuk bedacht.
We reden in het begin in Oostenrijk, toen een stukje Zwitserland, toen weer Oostenrijk en uiteindelijk Italië in. Vanaf de grens waren alle plaatsnamen en andere borden tweetalig. Eerst Duits, dan Italiaans. En in Italië al gelijk een goed fietspad, zonder druk verkeer ernaast.
In St. Valentino regende het een beetje, nog net een plekje op de camping, tent stond en we konden gelijk horen hoe de flinke regenbui op het dak van de tent tikte ;-).

Uit eten, bij de Pizzaria natuurlijk. Even vergeten dat het voorgerecht al behoorlijk groot is en dan nog de pizza. Gelukkig lustte Kees 1 ½ pizza! Een ietwat verstrooid ogende ober bediende ons, erg leuk en geïnteresseerd.
Ook Babet en Rick met de kinderen die ik in Pettneu leerde kennen staan op de camping. Gezellig! Een man uit Zuid-Afrika, leraar Engels kletst nog gezellig een tijdje met ons.