Dag 5 Koblenz – Bingen 72,12 km (584,08 km totaal)

8.55 - 14.10


Vandaag echt uitslapen, ik hoef niet zo ver. Toch ben ik om 8 uur klaarwakker en omdat mijn Engelse buurman blijft kletsen (beetje vreemd mannetje dat vreemd ruikt als hij dichtbij komt en mij steeds dingen wil vertellen over zijn vreemde kleding) terwijl ik inpak, ben ik toch vrij snel klaar. Echt veel zin om hier te blijven heb ik niet. Ik spring weer op mijn fietsie en heb geen last meer van mijn knie. Mijn vingers voelen nog wel vreemd aan. (Meer vreemde dingen waren er niet vandaag.) Ik ga weer verder *langs de Rijn, Rijn, Rijn*. Windje mee. Het fietspad is vaak erg goed, soms beter dan het asfalt van de auto's ernaast. Er moet nog een stempel gescoord worden.

Als ik Boppard binnenrijd, een ontzettende(!) mooie stad, wil ik hier wel een stempel halen. Ik vraag aan een oudere dame (83) of zij weet hoe ik eraan kan komen. Zij weet het ook niet, maar ze wil me helpen. 'Loop maar mee.' (Gemiddelde snelheid van vandaag ligt dus beduidend lager dan de rest van de week...) Ze vraagt het aan een man bij een kiosk, hij vertelt haar de weg en ze gaat me voor. Onderweg beantwoord ik de vragen die mij altijd worden gesteld onderweg. (Waarheen, waar vandaan, hoe lang, alleen?) Aangekomen op het adres gaat ze me voor en doet ze het woord voor me! Wat een lief mens. Ik krijg een mooie stempel. Ze vertelt de dame achter de balie nog even duidelijk dat ik hélemaal naar Rome ga op de fiets. Of ze dat wel goed begrepen heeft. Buiten gekomen biedt ze me iets te drinken aan en we gaan op een terrasje zitten aan de Rijn. Ze heet Trudy trouwens. Ze vertelt me wat over de geschiedenis van de stad en over zichzelf. Wat een schat. Ze geeft me ook nog een ansichtkaart. Souvenir!

Als we afscheid genomen hebben met 2, nee toch 3 zoenen, ga ik weer verder langs de welbekende rivier. Bij Oberwesel zie ik (en ongeveer 50 ramptouristen) een schip dat in de problemen was geraakt, het was zelfs op het nieuws. Langs de weg weer heel veel bramen en ook herken ik de vlierbes. Plukken, plukken, plukken... Ik weet niet zeker of het vlierbessen zijn, dus ik vraag het aan een oude man die bramen voor zijn vrouw aan het plukken is. (Veel mannen plukken hier bramen, allemaal voor hun vrouw?) Hij vertelt me dat het inderdaad vlierbessen zijn en ik krijg er gelijk een stuk of 8 recepten bij. Jammer dat ik het niet heb opgeschreven... De bramen eet ik direct, de vlierbessen gaan mee in mijn helm, die toch als hol aanhangsel aan mijn fiets hangt en af en toe piepende geluidjes maakt. Krijgt deze ook gelijk een functie. (Gaat dat wel goed? Komt er dan geen sap in je helm? Uhhh ja, dat gebeurt wel!) Wat een dagje vandaag. Na 72 km ben ik er. Niet verkeerd gereden, alles goed gegaan.

Zo'n 4 km buiten Bingen is de camping, douchen, broodje braadworst (ja, zo lang ben ik niet meer in Duitsland), zonnen, tja en dan?? Dan nog maar een stukkie fietsen. Ik ben nog even naar het stadje geweest, wat boodschappen gedaan. Nu nog even lezen. VAKANTIE!!! Morgen gaat Kees op pad. Ik ben benieuwd of onze planning klopt. Hopelijk zien we elkaar snel.

Reacties

Reacties

sjaan

dat is zo mooi, al die mensen die zich over je ontfermen- dat kan geen toeval zijn! Liefs van Sjaan

Marja

Erg mooi!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!