8.15 - 18.10

Zacht gerommel van mede fietsvakantiegangers, das niet verkeerd wakker worden. Ook al was ik als laatste de tent uit, ik was als eerste weg. Alles wat gisteren nog niet droog geworden was hing weer aan mijn fiets. Regenponcho dichtbij, want ik zag de luchten al aankomen. In de voorbereidingen ben ik kennelijk 2 bladzijden vergeten mee te tellen, want naar Koblenz is het geen 103 km, maar 134! Ik besluit bij de camping ervoor (36 km eerder) te bekijken of ik nog verder kan.

Maar ik ga alweer te snel, eerst nog maar even over de route erheen. Langs de weg weer veel bramen en op één van mijn plukpauzes in ‘the middle of almost no where' spreekt een man mij aan. Ik zeg dat ik niet goed Duits spreekt, maar omdat ik uit Nederland kom, denkt hij dat ik hem wel begrijp en hij mij ook. Hij verbaast zich al lange tijd over al die fietsers die bepakt en bezakt juist díe weggetjes kiezen waar we nu staan. Blij vertel ik hem over Reitsma's route en hij kijkt tevreden. Weer een mysterie de wereld uit. Een ander man komt ook bramen plukken (geen huis in de buurt, waar komen ze (lopend) toch vandaan?) en de eerste vertelt hem over mijn plannen. Vandaag misschien Koblenz. De tweede man denkt dat ik gek ben, dat is nog 100 km! Als de eerste man vertelt dat ik ongeveer 100 km per dag rijd, kijken ze beide bewonderend. De man had gelijk, ik begrijp hem prima. Eén van de laatste zinnen was zo mooi, ik kan het natuurlijk niet in het Duits opschrijven, maar in het Nederland klonk het zo: 'Ik weet niet of je in God gelooft (zijn duim ging omhoog), maar Hij zorgt ervoor dat je weer goed en wel thuis zult komen.'

Ik vervolg mijn weg, dit keer zonder bramenresten op mijn gezicht. De eerste heuveltjes komen en de eerste klimmetjes. Die van 500 meter 9% ging nog net in het zadel, daarna de 5-7% was goed te doen. Ook afdalingen, fijn!! Toen de Rijn. Na een paar spatten en een kleine bui in de bergen, scheen hier de zon!! En rijden langs de Rijn, dat gaat lekker vlot! Zo fijn! O ja, nu wél het liedje over de Rijn, alleen iets aangepast: *Ja, zo'n reisje langs de Rijn, Rijn, Rijn, (wel met de goede melodie meezingen hè ;-)) 's middags in de zonneschijn, schijn, schijn. Met een lekker flesje dub-bel-fris, van je ris, ris, ris, wat gaat er mis, mis, mis? Zo'n reisje met een nieuwerwetse fiets, fiets, fiets, lekker trappen t lijkt wel niets, niets, niets. Tis zo deftig, tis zo fijn, fijn, fijn, zo'n reisje langs de Rijn..... * (Het echte lied hadden we met de hele school wekenlang geoefend voor de schoolfeestdag, dat zit nog wel goed in mijn hoofd.)

Ik krijg last van mijn knie, mijn ander. En bij Andernach besluit ik toch nog 40 km door te rijden. Waarom weet ik ook niet, want het deed de laatste 38 km behoorlijk veel pijn. Uiteindelijk dacht ik aan Monique en haar uitspraak over pijn... Thanks Mo, het heeft geholpen! Als ik nog 20 km moet en al zeker 15 km wordt achternagezeten door een oudere man, neem ik pauze. Hij ook. Hij zegt dat ik wel erg snel ga en daarna vertelt hij me van alles over de route naar Koblenz. Ook over de omleidingen, hoe ik dan moet rijden en waar ik een supermarkt kan vinden. Wat een hulp toch allemaal vandaag.

Op de camping is het erg druk op het trekkersveld en ik moffel mijn tent tussen twee anderen, mijzelf weer verbazend over de omvang van mijn tent. Maar het past! Nu zit ik op mijn stoeltje in het sanitairgebouw met alle op te laden spullen. O ja, ik heb ook al twee dagen een slapend gevoel in twee vingers en bijbehorend stuk hand. Weet niet wat het is, misschien door de val van laatst? Of het eten van de bramen? Of het verwijderen van de teek bij Chica (die ik uiteraard niet heb aangeraakt, maar met pincet gegrepen heb). Of moet e.e.a. nog wat doorstromen bij me? Hopelijk gaat het snel over, dit voelt heel vreemd. Morgen staat een stukje van 72 km op de planning. Deze keer wel goed geteld!! Wat een verhaal steeds, ik neem me iedere keer voor het kort te houden, maar het lukt nog niet erg. Morgen beterschap.