Dag 14 Pettneu

Regen, regen, regen.... Zoveel dat het niet in me op komt om mijn tent in te pakken. Als het droger wordt wil ik nog wel gaan fietsen, maar het ziet ernaar uit dat het zo blijft. Kees belde, hij gaat de berg over en komt dan ook lekker hier. Morgen wordt het beter. In de tussentijd gezellig spelletjes spelen met het fietsende gezin dat ik gisteren heb leren kennen...

Nat, koud, gelukkig kan ik hier binnen zitten. En omdat ik 2 nachten blijf, internet erbij! Leuk...

Straks komt mn skat!

Leuk om alle reacties te lezen, ook uit onverwachte hoek! Bedankt allemaal!!

Dag 13 Bürs – Pettneu 52,30 km (1214,16 km totaal)

Jan is jarig vandaag. Vorig jaar zongen Kees en ik samen voor hem in Frankrijk. Vandaag een sms gestuurd vanaf de Arlberg. Wat heb ik vandaag veel moois gezien!!! Niet te beschrijven. Daar ga ik dus ook niet aan beginnen. Maar whauhauhauw!!!

Vanmorgen werd ik wakker door de zon. De zon? Ja, de zon. Gisteren ging ik slapen met zachte regen, nu weer heerlijk weer. Tent droog mee!! Vandaag een flinke tocht voor de boeg. Eerst maar eens goed ontbijten. Toen op pad, de eerste 36 km zou ik alleen maar moeten klimmen. En dat was ook zo. De eerste 26 km gingen me vrij gemakkelijk af. Nou ja, gemakkelijk, ik kon het allemaal fietsen, af en toe even een paar minuten rust tussendoor en wat drinken. Lekker zonnetje, prima te doen. De 10 die volgden waren pittig. Op het heetst van de dag het zwaarste deel van de etappe. Fietsen, lopen, rusten, enz. Een De laatste 3 kon ik weer volledig fietsen, maar omdat ik zo moe was van de voorgaande km, moest ik wel af en toe rusten tussendoor. Ik heb liters water gedronken, een handvol zuurtje opgezogen, banaan, brood, cola (light?!?!) en nog meer water. Af en toe kwam er een wolkje voor de zon, wel lekker, hoef ik niet steeds mijn pet op te zetten.

Nou nou, wat een geklim. Maar toch had ik nergens het idee om de trein te pakken om dat stuk af te snijden. Het stuk van Langen am Arlberg was al redelijk zwaar, maar toen ik in de verte de haarspeldbochtwegen vanaf Stuben zag.... Die waren het heftigst. De uitzichten waren fenomenaal, zoals je ze ziet in tijdschriften. Ik heb natuurlijk ook de nodige foto's gemaakt. Sommige lijken ze wel gefotoshopt. Nu ben ik voldaan en toch redelijk uitgeteld op een camping in Pettneu. Een geweldige plek. Aan een snel stromend beekje. (Hopen dat dat goed gaat als ik vannacht nog niet naar de wc wil.) En wederom met een uitzicht om over naar huis te schrijven.

Toen ik uit de douche kwam, zag ik een diep grijze waas over de berg die een half uur geleden nog zo helder leek. Een regenbui in de Alpen is ook wel heel bijzonder. Een Nederlands gezin met 3 kinderen staat vlak bij en de twee oudste meiden (groep 4 en 6, denk ik) komen regelmatig kletsen. Erg leuk. Vannacht slaapt Kees aan de ene kant van de Arlberg, ik aan de andere. Morgen weer samen!! Nog genieten van de omgeving en de pracht die de buien met zich meebrengen.

De buien waren al snel overgevlogen, 3 spatten en dat was het. Toen ik mijn tent uit kwam, zag ik dat een fietsvakantie gezin zich aan het installeren was. We raken aan de praat en het wordt erg gezellig. Ik had vandaag geen zin om te koken, dus wilde op de camping iets te eten bestellen. Ze vroegen of ik met hen mee wilde eten. Gezellig. Hun twee kinderen van 5 en 2 waren heerlijk in het ijskoude riviertje aan het spelen en we hebben een heel gezellige avond gehad.

Dag 12 Wasserburg – Bürs 94,94 km (1161,86 km totaal)

****************************************************************************************************************

8.15 - 15.55 uur

Om een uur of half 3 word ik wakker door de regen op mijn tent. Regen? Het was zo mooi gisteren. Ik lag voor het eerst ook niet helemaal in mijn slaapzak verstopt, zo warm was het. Maar goed, alles wat nu valt... Tegen half 8 besluit ik toch maar mijn spullen in te pakken. Als ik om 8 uur mijn tent ga inpakken is de regen gestopt. De tent gaat wel weer nat de zak in. Mijn benen hebben wel even moeite vanmorgen. Vals plat en nog geen brood gehad. De bakker na 8 km is dan ook meer dan welkom.

Ik fiets verder langs de Bodensee. Na Bregenz ga ik beginnen in mijn tweede boekje. Ik raak vandaag af en toe in de war, rijd verkeerd.. weet niet waar het aan ligt. Wat me wel opvalt is dat van alle wegwerkzaamheden die ik deze vakantie ben tegengekomen, er altijd een doorgang is voor de fiets. Alleen ‘fahrrader abreisen'. Fietsers opsteigen ;-). Oostenrijk in! In Hard zie ik een pfarrhaus, (geen idee wat het exact betekent, maar ik word er altijd heen gestuurd voor een stempel) ik ga er naar binnen en de pastoor en een andere man geven me een hand, stellen de bekende vragen en ik krijg een mooie stempel, een goede reis gewenst en een fijne dag.

Gisteren was er een soort mini Lowlands in de buurt van Lustenau. Daardoor moest ik omrijden, deze keer dus wel. De half wakker wordende jeugd daar heeft mij wel 5 keer langs zien rijden, ik kon de goede weg niet vinden. Uiteindelijk maar over een voetgangerspad over de dijk. Verder heel veel gefietst langs ja ja, daar is ie weer... de Rijn! Daarna fietste ik voornamelijk langs de Ill, een heel blauwe rivier met af en toe ook heel blauwe meren. Als ik bij één van die meren stil sta om een paar foto's te maken komt er een klein jongetje naar me toe met een tas. Hij komt trots laten zien dat er een vis in zit! 'Zelf gevangen?' 'Nee, mijn vader.' De betreffende vader komt nog even gezellig kletsen. Hij kent Nederland wel, hij komt wel eens bij vrienden in Emmen.

In Feldkirch raak ik weer de weg kwijt, rijd rondjes, maar kom daardoor wel door het centrum, leuk, winkeltjes, groenteman! Ik had geen fruit meer. Een bakje heidelberen, echt vakantievoer voor mij, deze zomer (ja, uh... bosbessen), druiven en een banaan gaan mee. De weg terugvinden lukt na een kwartier pas. Daarna volg ik voornamelijk de bordjes op de weg, en als ondersteuning het boekje. In Bludenz begint het ineens héél hard te regenen. Bij een echtpaar dat staat te schuilen in een soort hokje zet ik ook mijn fiets neer. Er zijn ook een stuk of 6 zwervers met veel bier en wijn... De bui houdt nogal aan. Ik sta zo 20 minuten stil. En dat terwijl de camping nog maar 3 of 4 km verder is. Uiteindelijk dan toch maar verder, beetje regen is niet erg. Op de camping aangekomen is het droog, kan ik mijn tent opzetten en daarna begint het gelijk weer te regenen. Ik moet ook nog boodschappen doen, morgen de Arlbergpass op, dus ik moet wel wat bij me hebben. Regenponcho aan, hup, weer op de fiets. Bij de Lidl haal ik de nodige ingrediënten voor een beklimming en een paar broodjes als avondeten, voor ontbijt en lunch. En lekker vlees beleg uit deze streek.

De omgeving is echt prachig hier. De bergen zijn inmens en de wolken erom heen ook indrukwekkend. Ik heb ook de bekende paarse (lila) koeien gezien hier. De winkels liggen ook vol met de chocolade. Bij de receptie is een ruimte waar ik mijn laptop en computer kan laden. Helaas geen internet. Mijn haar zit trouwens erg fluffie, het krult aan alle kanten. Kees belde net, exact een jaar na de eerste keer dat hij me sprak. De schat! Hij heeft al de hele dag regen, das wel sneu. Hij kan gelukkig bijna aan een geweldige afdaling beginnen, daar waar ik gisteren zo blij van werd. Rende-vous overmorgen?

Op veler verzoek toch maar een plekje met internet gezocht om mijn verhalen te plaatsen. En ja, wat moet ik om half 8 anders doen dan boekjes lezen in mijn tent. De regen heeft plaats gemaakt voor een paar troeble zonnestralen en het fietsen door het centrum is ineens weer een genot. Na wat rondvragen kan ik bij een boekwinkel internetten. Nu eerst maar eens de laatste 28 reacties lezen..... Leuk!!

Dag 11 Sigmaringen – Wasserburg 98,10 km (1066,92 km totaal)

9.00 - 16.40 uur

Heerlijk weer vandaag, beginnend met stralende lucht, bij de klimmen wat wolken erbij, op de camping weer stralende lucht! Veel afdalingen vandaag. Een paar kleine klimmetjes, allemaal goed te doen, ook met schakelen!! Ik had het niet gezegd, maar gisteren ging mijn ketting er weer af bij een helling. Vandaag goed naar mijn fiets geluisterd en het ging prima! Fijn!

Maar ook een dag waarbij ik onverwacht en min of meer gedwongen een half uur (25 minuten zeker) pauze moest houden bovenop een berg. Ik had was net puffend en wel boven. Reden? Wel 2000 mensen die een tocht reden op de fiets, als tegenliggers!! Iets als 'Route de Ländle'. Politie voorafgaand, tussenin, bezemwagens, EHBO, alles erop en eraan. En daar stond ik dan.... boven op een berg..... in de berm..... aanschouwend hoe al die mensen de berg beklimmen waar ik zo graag van af wilde rijden. En als er dan zoveel mensen rijden, voornamelijk mannen, zijn er natuurlijk altijd een naantal die even iets tegen me wilde zeggen. Ik verstond het lang niet allemaal, maar aan de klanken van mederijders te horen, waren veel van die opmerkingen bijzonder geestig. Wat ik dan wel begreep waren de opmerkingen als: 'Je rijdt de verkeerde kant op.' en 'Je kunt beter met ons mee komen.' Na een kwartier komt er een man omhoog (ook van die groep), die naast me in de berm komt staan. Hij had kennelijk even rust nodig en vond kletsen met mij een goede oplossing. Leuke vent, beetje grijs bij zijn slapen ;-). Hij stelt vele vragen, zo kan hij nog even bijkomen, haha. Ook voorbijgangers laten dit niet ongemerkt voorbijgaan. Ik begrijp de helft van de opmerkingen weer niet, misschien maar goed ook. De beste man zegt dat hij in verlegenheid gebracht wordt...

Na de bezemwagen ging hij weer verder, nadat ik hem had beloofd mijn helm niet meer af te doen tot de camping vandaag. Oké Sir! ;-) Daarna een afdaling, een lange.... wind tegen, wel lekker, hoef ik zelf niet zoveel te remmen. Zonnetje erbij.... hmmmmm.....

Nog een paar kleine klimmetjes en bij de laatste zie ik ineens de Bodensee. En de Alpen! Whoooo!!! En achter die hoge bergen, nog hogere bergen.... Whauw!!! Wat massief zeg!! Mijn benen begonnen er haast van te steigeren. Toen rustig door langs het toeristische deel aan de Bodensee en rond kwart voor 4 de camping. Door mijn stoel gezakt, lekker is dat, ik ben wel geen veertje, maar ik weeg geen 100 kilo. En dat moet hij toch kunnen hebben, volges het etiket. Misschie had ik er niet in neer moeten 'ploffen'.

Dan maar een stoel lenen van de camping. Ik krijg er gelijk een wasdroogrek bij te leen, want dat is beter voor mijn kleren dan het hek waar ik ze nu had hangen. Nu nog even lekker van de zon genieten. Kees komt vandaag aan op de camping waar ik gisteren vertrok. Dat schiet op... Scheelt nog 174 km. Morgen aan mijn tweede boekje beginnen.

Dag 10 Tübingen – Sigmaringen 76,46 km (968,82 km totaal)

7.20 - 13.15

Wouter wilde vanmorgen om 6 uur al gaan rijden, dus om 5 uur op. Als ik om kwart voor 6 heel zachte geluidjes hoor, denk ik dat hij aan het inpakken is. Ik kom de tent uit, maar geen Wouter! Die sliep gewoon nog... Wekker had geen stroom meer! Uiteindelijk zijn we beide om 7.20 uur vertrokken. Lekker op tijd voor mij. Al het net zo'n warme dag gaat worden als gisteren, is het wel goed om op tijd te vertrekken. Dan ben ik de ergste hitte de Schwäbische Alb over.

Het langzame stijgen gaat goed. Af en toe vallen er een paar minuten lang dikke druppels uit de lucht, maar niet genoeg om nat van te worden. In mijn boekje staat dat ik na een bepaalde bocht 6 km over een vrij drukke weg rijd, waarvan 4 km een klim is tot 7%. Als ik na 2 km denk dat de klim gaat beginnen, ben ik al halverwege! Dat valt weer mee. Daarna rustig vals plat dalen met af en toe een heuvel. Rustig landschap, fijne wegen, steeds meer wordt geasfalteerd hier. Ik haal nog twee keer een stempel, heb hiervoor 4 kerken bezocht. Rond 13.00 uur kom ik in de buurt van het stadje waar de camping moet zijn. Wat vroeg nog! Maar ik ga er toch maar heen. Kees is nog 250 km achter me en hij heeft nogal veel last van tegenwind. Morgen een km of 65, denk ik.

Op de camping is een klein trekkersveld waar aan het begin alleen een vader met zoontje staan, aan het einde van de middag geen tent meer bij kan. De Londense Boy staat er, zelfde soort fiets en tent als Kees, wel grappig toen hij aan kwam rijden, moest even twee keer knipperen. Later komt er nog een gezellig Zwitsers stel met kinderen bij. En gezellige boel hier. Ook de vader met zoon (? of oudere broer, of grijze vriend) die ik gisteren op de camping in Tübingen tegenkwam, zijn hier nu. Ik vermaak me vandaag wel. Bij Kaufland weer boodschappen gedaan. Wat een grote supermarkt is dat! Een heel schap voor bijvoorbeeld potten rode kool!! Inmiddels is het weer gaan regenen, de was maar weer binnengehaald, vanuit een half open tent kan ook gekletst worden!

Dag 9 Tübingen

Prachtweer, lekker shoppen, vriendelijke mensen die mijn fiets met zorg willen repareren, nieuwe kleren, lekker eten, zonnen, lachen, lachen, lachen. Even rust. Na bijna 900 km is dat wel lekker. Kees komt ook steeds dichterbij. Hij is langs de Rijn aan het fietsen, o.a. op zoek met wat aanwijzingen van mij naar iets dat ik voor hem heb verstopt langs de rivier. Misschien zien we elkaar over 2 of 3 dagen. Op 5 augustus 2010 hebben we elkaar voor het eerst ontmoet.
De komende dagen doe ik op verzoek niet zulke grote afstanden. Morgen de Schwäbische Alb over en dan een dagafstand van ongeveer 75. Overmorgen 60? Ik zal het wel zien....

Natuurlijk wil ik jullie ook bedanken voor al jullie berichtjes via sms en op mijn blog, erg leuk om te lezen en het doet me goed. Thanks!!

Dag 8 Karlsrühe – Tübingen 102,34 km (892,36 km totaal)

9.00 - 17.35

Nou nou, wat is er aan de hand met mijn benen? Ik lijk wel niet vooruit te komen. Na 10 km eerst maar eens zitten en wat eten. Ook gelijk even insmeren, want de zon schijnt al heerlijk! Weer 10 verder zie ik dat mijn gemiddelde snelheid 14,5 km/uur is. Hoe kan dat nou, ik doe toch echt mijn best. Toen maar even in mijn boekje gekeken. Al 20 km een helling van 2-3 procent. Niet echt te zien, wel te voelen. Met deze wetenschap gaat het allemaal een stuk lichter en ga ik bijna fluitend over de weg. Er komen wel een aantal klimmetjes vandaag, maar het lijkt erop dat die allemaal te fietsen zijn.

In mijn boekje staat op een gegeven ogenblik: ‘Einde weg links, daarna schuin rechts ri. Pforzheim (900 m 3-4%)'. Aan het einde van de betreffende weg ging ik links, zag de flinke heuvel naar rechts en ging eerst maar even een broodje halen op de hoek. Toen alle moed verzameld, versnelling goed en gaan... Poeh poeh, 3-4 % is wel erg zacht uitgedrukt. Maar die 900 meter vallen mee, eerder 300! Maar zag ik wel dat bord ‘richting Pforzheim'? Hmmm... Boven aangekomen kan ik geen kant op die goed kan zijn. Dan maar een stukje terug en steil naar beneden. En ja hoor, daar is wel een weg met een helling van 3-4%. Nou, dat was een extraatje vandaag. Goed voor de spieren zal ik maar zeggen.

De rest van de dag is het steeds klimmen, soms even steil, maar allemaal te fietsen.Soms kom ik puffend en zwetend boven, maar met een geweldige smile op mijn gezicht een een gevoel van overwinning. En het weer is geweldig, lekker zonnetje!! Ik bemachtig wederom een stempel van een Evangelische kerk, de Katholieke kerk is steeds ver van de route, of de pastoor is er niet. Super vriendelijke mensen allemaal. Na Pforzheim rijd ik langs de Würm, een riviertje door bosachtig gebied. Het eerste deel gaat het fietspad met flinke hellingen, daarna kan ik over de gewone weg ruim 12 km doorrijden, steeds een beetje hoger klimmend. Als ik even lekker mag dalen, ga ik met een gangtje van 40 km/ uur de berg af, wat een fijn gevoel. Een verdiende afdaling, wind door mijn haren, zon in mijn gezicht.......

Als ik weer op een vlakke weg kom hoor ik een raar geluid aan mijn fiets. Spaak gebroken! O jee, kan ik nog wel verder. Twee dames zeggen tegen me, iets dat klinkt als: 'ah, das ist nicht schlimm'. Ik vraag wat ze bedoelen met 'schlimm', de vertaling zoals ik hem hoor, klinkt niet hoopgevend. Ze zeggen dat het nog wel even zal gaan. Kees sms't dat het ook wel kan, maar dat ik wel even een fietsenmaker moet gaan zoeken. Voorzichtig fiets ik door, iedere hobbel secuur ontwijkend of met zorg bereden. Weer wat geklim en als ik dan uiteindelijk mag afdalen met 5% voor een km of 15, gaat het over een bospaadje!! Dan gaat 20 km/uur toch best hard, is het best eng, zeker met een spaak minder! Misschien maar goed ook, als ik overmoedig over een hobbel zou fietsen....

Als ik in Tübingen in de buurt van de camping kom, zie ik Wouter staan!!
Het klinkt nu vast als een ontzettende verrassing, maar hij had zijn komst al aangekondigd, hahaha. Wouter staat al even met zijn tentje op de camping. Hij is onderweg (met de auto) naar Venetië en houdt hier een tussenstop. Wat gezellig!! Morgen blijven we beide een dag hier. Gezellig even bijkletsen, fiets laten maken, een slaapzak kopen (!) en lekker ff shoppen. Alles wat ik koop, kan mee met de auto!

Vandaag dus vertrouwen! Het vertrouwen in mijn fiets is wat gaan wankelen, maar het vertrouwen in alles eromheen wordt alleen maar sterker. What if... Wat als mijn spaak 2 minuten eerder brak in de afdaling van 40 km/uur? What if, what if, gelukkig is het ‘just-as-it-is'!

Dag 7 Hemsbach – Karlsruhe 94,21 km (790,02 km totaal)

10.15 - 17.10

Gisteravond pas laat gaan slapen, omdat ik internet had, kon ik nog even Skypen met m'n skat en natuurlijk ook even met zijn ouders. Erg leuk om weer even bij te kletsen. Kees gaat vandaag vertrekken van Brussel naar Luik, daarna Koblenz en dan zit hij op de route.

Toen ik vanmorgen wakker werd zag ik dat het al 9 uur was geweest. Lekker rustig ingepakt, het weer nog steeds niet geweldig, maar het is droog en dat is wel errug lekker!! Het is dus zondag, alle winkels dicht, op een bakkertje na. In veel plaatsen heerst dan ook een zondagse stilte. De route gaat maakt na Weinheim een omweggetje naar Ladenburg. Ik vraag me af waarom dat zo is, maar daar aangekomen begrijp ik het. Wat een pracht. Ik waande me even helemaal in de Middeleeuwen. (Afgezien van de auto's en de normaal geklede mensen.) Mijn fiets schudt ook lekker over de kasseien. In België kunnen ze die toch beter leggen... Ik kon beter gaan lopen, anders zou er niets meer op mijn fiets zitten. Vooral mijn stuurtasje was mij zeer dankbaar. Nog op zoek naar een pastoor of priester. Twee kerken, grote kans. Een behulpzame uitsmijter leidt me langs 2 woningen, maar in beide geen priester of pastoor te vinden. Dan maar weer door.

Er zijn wat saaie weggetjes naar Heidelberg, maar de stad zelf is wel leuk. Daar even rondneuzen langs het water en daarna weer lange stukken vrij saaie wegen. Gelukkig wijkt de route zoveel mogelijk af naar fietspaden wat verder van de doorgaande weg af, dat rijdt wel wat rustiger. Als ik voor de zoveelste keer heel veel vertrapt en overreden fruit zie liggen, stop ik de fiets, klim in de boom. Nee hoor, dat niet, haha. Een ander soort pruim, de gele, ook zo klein als die van gisteren. Ik kan er niet bij, maar als ik aan een paar takken trek die weer andere takken naar beneden duwen, kan ik toch een aardige lading voor in mijn stuurtas plukken. Arm ding, hij heeft het zwaar vandaag. Maar de inhoud is overheerlijk!! Ik had gewild dat ik zelf zo'n boom had. Dus ik bewaar een paar pitten. Je weet maar nooit! ;-) Er fietst nog een stukje een vrouw met me mee, ze is onder de indruk en we kletsen gezellig een half uurtje.
Daarna nog een paar lange stukken door het bos. Lekker muziekje op, de tijd vliegt. De kilometers ook. Ik ga af en toe de afslag voorbij, maar in een bos als dit is dat niet zo erg, dan neem je gewoon de volgende. Kaartlezen is alles... ;-) In Weingarten was een feest gaande, leuk dorpje, authentiek ook. In mijn routeboekje zag ik een beschrijving naar de camping, maar ineens zie ik er op de weg zelf ook één. Die maar volgen. De witte borden met groene plaatsnamen of groene fietsjes zijn ontzettend fijn hier in Duitsland. Nog beter dan de rode versies in Nederland. Overal staat aangegeven hoe je met de fiets ergens komt. Bij iedere zijweg een klein bordje met alleen een groene fiets en een pijl bijvoorbeeld. Zuper! De camping kost maarliefst €15,50 voor één nacht. Maar dan heb je ook wel wat hoor... De zon schijnt en er is een overdekte picknicktafel voor mijn tent. (Eigenlijk andersom natuurlijk, de tafel stond er eerder, hahaha) Zelfs mijn darmen vieren feest, tja... mijn stuurtas is nu wel leeg... Straks lekker koken. Hopelijk gaat het Kees goed af, de heuvels rondom Luik zijn niet niks...